طراحی فضای مهد کودک بر اساس رابطه بین صفات خلاقیت و ایده های معمارانه

هدف پژوهش حاضر تبیین مدلی علّی میان برخی صفات مؤثر در خلاقیت کودکان 3 تا 6 ساله ایرانی و برخی ویژگی های سامانه معماری است. با به کارگیری ایده های حاصل از مدل تحقیق، می توان فضاهای مهدکودک ها را به گونه ای طراحی کرد که انگیزش کودک ارتقاءیافته، قدرت تخیل و کنجکاوی او افزایش یابد و به پرورش خلاقیت کودک منجر شود. تحلیل داده ها بر اساس آمار توصیفی  استنباطی است. مطالعه عوامل شناختی کودکان با آزمون نگرش سنجی مربیان کودک صورت گرفته است. روش نمونه گیری، خوشه ای تصادفی و حجم نمونه 219 نفر است. به دلیل فقدان پرسشنامه استاندارد در موضوع تحقیق، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. پس از بررسی پایایی و روایی ابزار تحقیق، داده ها به روش آماری  توصیفی تحلیل و عوامل تأثیرگذار به روش تحلیل عاملی استخراج و براساس تحلیل ها، مدلی خطی طرح ریزی گردید. سپس رابطه و میزان تأثیر عوامل بر یکدیگر به روش تحلیل مسیر، به دست آمد و مدل اصلاح شد. یافته های پژوهش نشان می دهند «تحریک کنندگی محیط طبیعی » بر سه عامل «کنجکاوی « ،» بازی- مشارکت » و «خیال پردازی » تأثیری مثبت و معنادار دارد. تأثیر «انعطاف پذیری عملکردها » در فضای مهدکودک بر «کنجکاوی » و «خیال پردازی » کودکان مثبت و معنادار است. نتایج تحقیق بر اساس مدل، شامل ایده های معمارانه ای برای طراحی فضای مهدکودک ها در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان است؛ از جمله: تغییرپذیری فضا و اجزای آن، تداخل فضاهای باز و بسته، تغییرپذیری، تنوع پذیری و بازسازی عناصر محرک طبیعی مانند نور، آب و گیاهان.