بررسی تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی بر اساس معیارهای «انجمن آمریکایی عقب‌ماندگی ذهنی» در گروهی از دانش‌آموزان آموزشگاه‌های کودکان استثنایی اصفهان

قلمرو تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی به معنای امروزی یکی از قلمروهای مهم کاربرد یافته‌های تحولی در سطح روان‌شناسی بالینی است. با توجه به اهمیت شیوه‌های تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی، این مقاله به بررسی تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی بر اساس معیارهای انجمن آمریکایی عقب‌ماندگی ذهنی (American Association on Mental Retardation (AAMR)) در گروهی از دانش‌آموزان آموزشگاه‌های کودکان استثنایی پرداخته است. بدین منظور 121 آزمودنی به‌طور تصادفی با میانگین سنی 11 سال و 8 ماه از بین دانش‌آموزان مراکز آموزشی مناطق آموزش‌وپرورش اصفهان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

معیارهای انجمن آمریکایی عقب‌ماندگی ذهنی در تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی به‌طور عمده عبارت‌اند از:

الف) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و آزمون وکسلر رابطه منفی وجود دارد.

ب) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش کلامی رابطه معکوس وجود دارد.

ج) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش غیرکلامی رابطه معکوس وجود دارد.

د) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش کلی رابطه معکوس وجود دارد.

در این پژوهش، مقیاس هوش وکسلر و مقیاس رفتار سازشی انجمن عقب‌ماندگی ذهنی آمریکا به‌عنوان ابزارهای ارزشیابی مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌های به‌دست آمده با بهره‌گیری از روش‌های آماری توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسن تحلیل شده‌اند. این تحلیل‌ها نشان می‌دهند که بین پاره تست‌های وکسلر با مقیاس رفتار سازشی لمبرت، رابطه منفی و معنادار (0/01>P) دیده می‌شود. نتیجه پژوهش آن است که معیارهای تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی آمریکا در تشخیص عقب‌ماندگی ذهنی در کودکان ایرانی معتبر است.