ادبیات و پرسشنامه شادکامی آکسفورد

ادبیات و پرسشنامه شادکامی آکسفورد

مقدمه ادبیات و پرسشنامه شادکامی آکسفورد:

 شادکامی: شادي مفهومي است ، كه از جريان زندگي عاطفي فرد ، انتزاع مي گردد و نشانگر توازن معني از حالت عاطفي مثبت به مدت طولاني است .

نمونه ای از پرسشنامه شادکامی آکسفورد:

جهت مشاهده و دانلود مبانی نظری و پرسشنامه در ارتباط با علوم انسانی کلیک کنید .

 منبع پرسشنامه لاتین روانشناسی : https://ppc.sas.upenn.edu/

تعريف شادي از ديد « ون هو ون »

در اين تعريف ، شادي عبارتست از درجه اي از كيفيت زندگي ، كه فرد آن را به طور كلي مطلوب – ارزيابي مي كند .  پس در اين تعريف ، شادي فقط حاصل يك جمع ساده از لذتهاي زندگي نيست . بلكه بيشتر يك ساخت شناختي است . كه فرد آن را از تجربه هاي مختلف خود استنباط مي كند .

تعريف شادي از نظر « اد دنير »

اد دنير معتقد است ، كه خود سنجي هاي مربوط به شادي ، تابعي  ا ست از تكرار تجربه هاي خوشايند و يا عواطف مثبت و عدم تكرار تجربه هاي عاطفي منفي و ناخوشايند .

در اين تعريف ، بيشتر بر فراواني تجربة هيجانهاي مثبت ، تأكيد مي شود تا شدت هيجانهاي مثبت .

جهت مشاهده و دانلود پروژه عوامل موثربر شادکامی در spss (با موضوع : مقایسه سه افزار spss , Amos , Pls) کلیک کنید .

ديدگاه سلیگمن

تأكيد اين ديدگاه ، بر روي نوع ارتباط هاي بين فردي و ميزان شادي مي باشد .  سلیگمن معتقد است كه افسردگي عمدتاً از فقر ارتباط هاي بين فردي و فرد گرايي ناشي مي شود . و ويژگي مهم افراد شاد ، برونگرايي است . بنابراين افراد شاد ، داراي روابط اجتماعي موفق و ارتباطات بين فردي ، نزديك و صميمي و غني هستند(مجذوبی، 1391ص 32) .

اصول فلسفی شادکامی

سعادت و شادكامي، همانند هر امر ديگري، حقيقتي وجودي دارد و از يك منظر، داراي دو بعد تكويني و تشريعي است. بر همين اساس بايد به دو اصل اساسي توجه كردص

اصل اول، به بعد تكويني شادكامي مربوط است و رويكرد هستي‌شناختي دارد. سعادت و شادكامي انسان، يك «حقيقت موجود» است كه هر چند جرم مادي و قابل رؤيت ندارد، اما داراي ماهيتي است كه آفريده شده و وجود دارد و از اين رو، همانند ديگر آفريده‌ها، حقيقتي است كه قوانين خاص خود را دارد. بي‌ترديد، سعادت و شادكامي، ماهيتي دارد كه تقدير و اندازه­گيري شده و از برنامه‌اي مشخص پيروي مي‌كند. همچنين برخي امور هستي، مانند ماهيت انسان، دنيا و آخرت و اموري از اين دست نيز هستند كه با شادكامي ارتباط پيدا مي‌كنند و قوانين خاص خود را دارند. همه اين مجموعه در شادكامي مؤثر است و مراد از قوانين حاكم بر شادكامي، همه اين مجموعه مي‌باشد.

ادامه اصول فلسفی شادکامی

اصل دوم، به بعد تشريعي شادكامي مربوط است و رويكرد قانون‌شناسانه دارد. براساس «هست و نيست»هاي شادكامي كه از آن به واقعيت‌ها ياد شد، «بايد و نبايد»هاي آن به وجود مي‌آيند. بر اساس واقعيت‌هاي حاكم بر ماهيت شادكامي، اموري را بايد انجام داد تا شادكامي تحقق يابد، و اموري را بايد ترك كرد تا شادكامي آسيب نبيند. اين، بعد تشريعي شادكامي را تشكيل مي‌دهد. در اينجا مراد از تشريع، صرفاً احكام فقهي نيست، بلكه كليه توصيه‌ها (بايدها و نبايدها)يي را دربرمي‌گيرد كه به تحقق شادكامي كمك مي‌كنند.

اين امور مي‌توانند به احكام و اخلاق يا عقايد مربوط باشند. آنچه مهم است اينكه اين قوانين در حقيقت، نقشه راه شادكامي را ترسيم مي‌كنند و كسي كه بخواهد به آن هدف دست يابد، بايد از اين مسير حركت كند. اين، در همه امور صدق مي‌كند. هر امري، ماهيتي دارد و بر اساس آن، بايدها و نبايدها شكل مي‌گيرند كه راه تحقق آن را ترسيم مي‌كنند. شادكامي نيز تابع همين قاعده است.

از آنچه گذشت روشن مي‌شود كه شادكامي، همانند هر امر ديگري ماهيتي دارد (بعد تكوين) كه براي تحقق آن بايد اموري را رعايت كرد (بعد تشريع). اين بحث، رويكردي پديدارشناسانه دارد. مسئله مهم اين است كه اين مجموعه (تكوين و تشريع) به دست چه كسي تنظيم مي‌شود؟ (حیدری، 1391ص 82-83).

جهت مشاهده و دانلود فصل چهارم پایان نامه (رابطه بین هوش هیجانی، شادکامی با پیشرفت تحصیلی) کلیک کنید .

چهارچوب نظری شادکامی با توجه به مبانی اسلامی

خداباوری، پايه شادكامی

بر اساس آنچه از متون ديني به دست مي‌آيد، شادكامي پايه نظري بنياديني دارد و آن توحيد است. در حقيقت، شادكامي بر «واقعيت‌هاي توحيدي» مبتني است كه اگر شناخته شوند و فرد خود را با آنها تنظيم كند، رضامندي و نشاط تحقق مي­يابد و در نتيجه، به شادكامي دست مي‌يابد. در توضيح و تبيين اين جمله بايد گفت كه همه امور مربوط به شادكامي، واقعيت‌هايي دارند كه از توحيد سرچشمه مي‌گيرند، از اين رو آنها را «واقعيت‌هاي توحيدي» مي­ناميم. اين واقعيت‌ها، مجموعه مباني‌اي را تشكيل مي‌دهند كه چون همه آنها بر محور توحيد مي‌چرخند، مي‌توان «مباني توحيدي شادكامي» نيز نام نهاد.

مباني توحيدي، چهار گونه‌اندص مباني خداشناختي، جهان‌شناختي، انسان‌شناختي و دين‌شناختي. علت چهارگونه بودن مباني نيز آن است كه شادكامي، به «انسان» مربوط است كه در محيطي به نام «جهان» زندگي مي‌كند و برنامه‌اي به نام «دين» دارد. هر كدام از اين سه ضلع، مشخصات و ويژگي‌هايي دارند كه بدون در نظر گرفتن آنها نمي‌توان به شادكامي دست يافت. تا ويژگي‌هاي جهان، به عنوان محيط زندگي انسان و ظرف تحقق شادكامي، و تا ويژگي‌هاي انسان به عنوان موجودي كه درباره شادكامي او بحث مي‌شود، و تا ويژگي‌هاي دين به عنوان برنامه زندگي انسان، شناخته نشود، تحقق شادكامي ناممكن است.

و جالب اينكه همه اين امورِ سه‌گانه نيز توسط «خداوند متعال» تنظيم و تقدير شده‌اند. البته ميان مباني چهارگانه شادكامي كه مجموعه «توحيد» را تشكيل مي‌دهند، نظام خاصي برقرار است. در اين مجموعه، مباني خداشناختي در رأس قرار دارد و از آن، مباني جهان‌شناختي، انسان‌شناختي و دين‌شناختي سرچشمه مي‌گيرند(پسندیده، 1393ص 41).

جهت مشاهده و دانلود دیتا اس پی اس اس کوواریانس چند متغیری همراه با پرسشنامه بدون تحلیل(امید به زندگی و شادکامی) کلیک کنید .

خداباوری، پايه شادكامی

با توجه به اين واقعيت‌ها، مي‌توان گفت كه آنچه شادكامي را تحقق مي‌بخشد، شناخت اين واقعيت‌هاي توحيدي و تنظيم خود و زندگي با آنهاست. در واقع، شادكامي حقيقتي است موجود كه با توجه به انواع چهارگانه مباني، تعريف شده و به دست مي‌آيد. اين خود يكي از قوانين و واقعيت‌هاست. بنابراين، تحقق شادكامي وابسته به «واقعيت‌شناسي توحيدي» و «هماهنگ‌سازي با واقعيت‌هاي توحيدي» است.

اگر همه ابعاد انسان و زندگي‌اش بر اساس توحيد تنظيم شود، شادكامي تحقق مي‌يابد. لازمه اين كار، ايمان به خداوند است. خداوند متعال برنامه شادكامي را تنظيم نموده و كسي كه بخواهد به شادكامي دست يابد، بايد با تمام وجود، خدا را با تمام ابعادش «باور» داشته باشد و از برنامه‌هايش پيروي كند. وقتي صحبت از ايمان مي­شود، صرفاً باوري خشك نيست. مراد از خداباوري، پذيرش واقعيت­هاي توحيدي و تنظيم كردن خود با آنهاست. اگر كسي اين واقعيت­ها را به درستي بشناسد و خود را بر اساس آنها تنظيم كند، هم رضامندي و هم نشاط را به دست آورده و در نتيجه، شادكامي تحقق مي­يابد.

برخي از متون به صورت كلي صادر شده و به بيان اين حقيقتِ كلان مي‌پردازند. از مفاهيمي كه اين حقيقت را بيان مي‌كند، واژه «ايمان» است. بر اساس متون ديني، ايمان و باور به خداوند متعال، هم موجب رضامندي مي‌شود و هم نشاط را به وجود مي‌آورد، و بدين سان، شادكامي تحقق مي‌يابد و اين يعني نقش بي‌مانند «خداباوري» در شادكامي(پسندیده، 1393ص 42).

ايمان و رضامندي

در برخي روايات، رابطه مستقيم «ايمان» و عنوان عام «رضا» مطرح شده است. براي مثال، رسول خدا(ص) رضا را يكي از اجزاي ده‌گانه ايمان معرفي كرده است. جالب اينكه در اين حديث، تصريح شده كه هر كدام كه نباشند، ساختار ايمان به هم مي‌ريزد. امام علي(ع) نيز چهار ركن براي ايمان معرفي مي‌كند كه يكي از آنها رضامندي است. اين امر بدان حدّ اهميت دارد كه در برخي روايات از قول خداوند تصريح شده كه اگر كسي به تقدير الهي ايمان نداشته و از قضاي او راضي نيست، خداي ديگري براي خود برگزيند. ايماني كه بخواهد رضامندي را توليد كند، بايد واقعيت­هاي توحيد حاكم بر آن را نيز بشناسد و خود را با آنها تنظيم نمايد.

شادکامی