بررسی نقص بازداری و بازشناسی هیجانی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

مقدمه: تحقیق حاضر به بررسی بازداری و بازشناسی هیجانی در افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی و مقایسه‌ی این گروه با افراد بهنجار پرداخته است.
روش: جامعه‌ی آماری این پژوهش افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی در دامنه سنی 45-15 ساله بود که در نیمه‌ی دوم سال 1388 و نیمه‌ی اول سال 1389 به بیمارستان‌های و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند. جامعه بهنجار این پژوهش را کلیه افراد بهنجار 45-15 شهرستان اردبیل ساله تشکیل می‌داد. با روش نمونه‌گیری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند و کلیه‌ی این افراد از نظر متغیرهای سن، جنسیت، سطح تحصیلی و دست برتری با همدیگر جور شدند. آزمودنیها با استفاده از آزمون بازداری هیجان، آزمون بازشناسی هیجان چهره‌ای، آزمون شدند. نتایج با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که افراد وسواس در بازداری هیجانی و بازشناسی هیجانی به طور معنی‌داری، ضعیف‌تر از گروه افراد بهنجار عمل کردند.
نتیجه‌گیری: افراد مبتلا به وسواس در بازداری و بازشناسی هیجانی به طور معنی‌داری ضعیف‌تر از گروه سالم عمل کردند. افرادی که از بیماری وسواس فکری- عملی رنج می‌بردند؛ در بازداری و بازشناسی هیجانی در مقایسه با گروه بهنجار تخریب بیشتری نشان دادند.