تعامل حافظه کاری و بازه زمانی در ادراک زمان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تعاملی حافظه کاری و بازه زمانی بر ادراک زمان بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه ­آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، دانش ­آموزان، دانشجویان و کارکنان سازمان­های شهر کرمان در سال 1397 بود که از میان آن ­ها 300 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع ­آوری داده ­ها از تکلیف بازتولید زمان شهابی ­فر و موحدی­ نیا (2016) استفاده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون ­های تی وابسته و تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه ­گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که هم اثر اصلی حافظه کاری و بازه زمانی و هم اثر تعاملی این دو بر ادراک زمان معنی­دار است (01/0>p). به ­کارگیری حافظه کاری و افزایش بازه زمانی بر ادراک زمان به ترتیب به صورت کاهش و افزایش میزان خطای بازتولید زمان اثر دارند. نتیجه ­گیری: با افزایش طول بازه ­های زمانی و بار حافظه کاری، ادراک زمان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.