رابطه تیپ‌های شخصیتی A و B با درگيري شغلي در اعضای هیات علمی

پژوهش حاضر با هدف شناسايي رابطه تیپ‌هاي شخصيتي (A وB) با ميزان درگيري شغلي در اعضای هیات علمی انجام شد. روش تحقيق به‌كار رفته بر مبناي مفروضه تحقيقات همبستگي بود. جامعه آماري متشکل از کليه اعضای هیات علمی زن و مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. حجم نمونه مورد مطالعه (66 نفر) بود که با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های الف) درگيري شغلي كانونگو و ب) پرسشنامه تیپ‌های شخصیتی A وB بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های ضریب همبستگی ساده، رگرسیون و آزمون t برای گروه‌های مستقل استفاده شد. تحليل داده‌ها نشان داد که بین تیپ شخصیتی A و درگیری شغلی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. اما بین تیپ شخصیتی B و درگیری شغلی رابطه معنی‌داری وجود ندارد. مقايسه اساتید زن و مرد از نظر سطح درگيري شغلي نشان داد که بين اين دو گروه تفاوت معناداري وجود ندارد. نتایج اهمیت نقش ویژگی‌های شخصیتی را در درگیری شغلی اساتید خاطر نشان می‌سازد.