مطالعۀ سبک های یادگیری در دانش آموزان یک زبانه و دوزبانۀ دورۀ راهنمایی و رابطۀ آن با پیشرفت تحصیلی و جنسیت

هدف از اجرای پژوهشی که مبنای نگارش مقالة حاضر است، مطالعه و مقایسة سبک های یادگیری در دانش آموزان دوزبانه (ترک زبان و کردزبان) و یک زبانه (فارس زبان) و بررسی احتمال وجود رابطه بین سبک های یادگیری با عوامل پیشرفت تحصیلی و جنسیت بود. به این منظور پرسش نامة سبک های یادگیری فلدر ـ سولومان در مورد 720 دانش آموز دختر و پسر پایه های اول، دوم, و سوم دورة راهنمایی مدارس دولتی در سال تحصیلی 81 ـ 80 , شامل 240 دانش آموز دختر و پسر دو زبانة کردزبان، 240 دانش آموز دختر و پسر دو زبانة ترک زبان, و 240 دانش آموز دختر و پسر یک زبانة فارس زبان, به ترتیب, در شهرهای سنندج، تبریز, و تهران اجرا شد و نتایج حاصل با استفاده از آمارهای تحلیل واریانس چندمتغیری و روش همبستگی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

این پژوهش نشان داد که: الف) بین سبک های یادگیری دانش آموزان دو زبانه (ترک زبان و کردزبان) و دانش آموزان یک زبانه (فارس زبان) تفاوت وجود دارد، این­گونه که دانش آموزان یک زبانه, در مقایسه با دانش آموزان دوزبانه, از سبک یادگیری شهودی و دیداری برخوردارند؛ در حالی که دانش آموزان دو زبانه, در مقایسه با دانش آموزان یک زبانه, سبک یادگیری حسی و کلامی دارند. ب) بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار وجود ندارد. پ) بین سبک های یادگیری دانش آموزان دختر و پسر تفاوت وجود دارد؛ به گونه­ای که سبک یادگیری پسران از نوع دیداری و کلی است؛ در حالی که سبک یادگیری دختران از نوع کلامی و متوالی است.