مقایسه‌ی اضطراب مرگ و احساس تنهایی در سالمندان با جهت گیری زندگی خوش‌بینانه و بدبینانه

با توجه به رشد سریع جمعیت سالمندان در قرن 21 به ویژه در کشورهای در حال توسعه، توجه به برآورده کردن نیازهای جسمانی و روانی سالمندان ضروری است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه اضطراب مرگ و احساس تنهایی در سالمندان با جهت­گیری زندگی خوش‌بینانه و بدبینانه انجام شده است. این پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ­ای بود. بدین ترتیب که دو گروه از سالمندان (با جهت­گیری زندگی خوش‌بینانه و بدبینانه) از نظر متغیرهای اضطراب مرگ و احساس تنهایی مورد مقایسه قرار گرفتند. جامعه آماری کلیه‌ی سالمندان (6041 نفر) کانون بازنشستگان هواپیمایی ملی ایران (هما) در شهر تهران بودند که در سال 1395 مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه این پژوهش 100 نفر بود و از این تعداد 50 نفر با جهت­گیری زندگی خوش‌بینانه (37 مرد و 13 زن) و 50 نفر با جهت­گیری زندگی بدبینانه (37 مرد و 13 زن) بودند که به روش نمونه­گیری در دسترس از این کانون انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده­ ها از پرسش‌نامه­های اضطراب مرگ تمپلر، احساس تنهایی راسل، پپلا و فرگوسن، و مقیاس جهت­گیری زندگی ﺷﻴﻴﺮ و ﮐﺎرور استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل
داده­ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها نشان داد که بین اضطراب مرگ و احساس تنهایی در سالمندان با جهت­ گیری زندگی خوش‌بینانه و بدبینانه تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0P<). بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده می­توان نتیجه‌ گرفت اضطراب مرگ در بین سالمندان با جهت­ گیری زندگی بدبینانه بیشتر است. در مورد متغیر احساس تنهایی اثر متغیر جهت­ گیری زندگی معنی­دار است و میانگین نمرات احساس تنهایی سالمندانی که جهت­ گیری زندگی خوش‌بینانه دارند بطور معنی­ داری بیشتر از احساس تنهایی سالمندانی است که جهت­ گیری زندگی بدبینانه دارند.