نقش میانجی اشتیاق شغلی در رابطه جو روانشناختی و خودارزشیابی های محوری با عملکرد وظیفه ای و قصد ترک شغل

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر جو روانشناختی و خودارزشیابیهای محوری بر عملکرد وظیفهای و قصد ترک شغل با میانجیگری اشتیاق شغلی در کارکنان شرکت صنایع چوب و کاغذ ایران (چوکا) بوده است. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده 267 نفر از کارکنان شرکت چوکا بهعنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از الگوی معادلات ساختاری و روش بوت استراپ برای تحلیل نتایج استفاده شد. یافتهها نشان داد که جو روانشناختی هم بهطور مستقیم و هم از طریق اشتیاق شغلی با قصد ترک شغل و فقط از طریق اشتیاق شغلی با عملکرد وظیفهای رابطه دارد. همچنین خود ارزشیابیهای محوری هم بهطور مستقیم و هم از طریق اشتیاق شغلی با عملکرد وظیفهای و فقط از طریق اشتیاق شغلی با قصد ترک شغل رابطه دارد.