نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه ویژگی‌های شخصیتی با مهارت اجتماعی

    هدف از انجام این پژوهش تبیین نقش واسطه­ای خودکارآمدی در رابطه ویژگی­های شخصیتی با مهارت اجتماعی دانش‌آموزان بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول مدارس غیر انتفاعی ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 95-94 بود که با استفاده از روش خوشه­ای تک مرحله­ای تعداد 4 مدرسه انتخاب شد و در هر مدرسه کلاس‌های هفتم انتخاب و سپس به 140 نفر از دانش‌آموزان پرسش‌نامه­ها جهت تکمیل داده شد. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسش‌نامه مهارت اجتماعی ماتسون، خودکارآمدی عمومی شرر و ویژگی­های شخصیتی نئو استفاده شده است. داده­ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که انعطاف­ پذیری و برون گرایی با مهارت اجتماعی، هم‌چنین، انعطاف پذیری با خودکارآمدی رابطه معنادار ندارد. بین خودکارآمدی با مهارت اجتماعی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. ویژگی­های شخصیتی روان رنجورگرا و وظیفه شناسی قادر به پیش بینی خودکارآمدی می­باشند. بنابراین، خودکارآمدی در رابطه با ویژگی­های شخصیتی و مهارت اجتماعی نقش میانجی را ایفا می­کند.