ویژگی های نظام آموزش فنی و حرفه ای استرالیا، درس هایی برای اصلاح آموزش فنی و حرفه ای ایران

نظام های آموزش وپرورش همواره در معرض اصلاح و تغییر قرار دارند. عمده ترین دلایل این اصلاحات همسو کردن نظام آموزشی با تحولات و تغییرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است و در دهه های اخیر موجب سرعت بخشیدن به اصلاحات اقتصادی بوده است. لذا توجه به اصلاح نظام آموزش فنی و حرفه ای، به عنوان ابزار مهمی برای تربیت و افزایش کارایی و بهره وری نیروهای انسانی به منظور زمینه سازی اصلاحات و توسعه اقتصادی، می تواند از اولویت های اصلی اصلاح نظام آموزشی کشور باشد. یکی از کشورهایی که در اواخر دهه 1980 میلادی در شرایط نسبتاً مشابهی با شرایط امروز کشور ما (مانند تکیه بر صدور مواد خام، اقتصاد حمایتی، و مواجهه با بیکاری جوانان، رکود اقتصادی، وسعت سرزمین، پراکندگی جغرافیایی و تنوع فرهنگی) قرار داشت کشور استرالیا است که در اوایل دهه 1990 با تأکید بر اصلاح نظام آموزش فنی و حرفه ای توسعه اقتصادی را آغاز کرد و در پایان این دهه و شروع قرن بیست و یکم به موفقیت های چشمگیری نائل شد. از این رو، بررسی ویژگی های این نظام می تواند درس هایی برای اصلاح آموزش فنی و تکمیلی وجود دارد که امکان تحرک و انعطاف پذیری این سیستم را در پاسخ گویی به نیازهای صنعت و همچنین توسعه و اصلاح مستمر آن فراهم می سازد. این ویژگی ها عبارت اند از:

 استقلال سازمانی نظام آموزش فنی و حرفه ای، 2. ارتباط با بخش تولید و خدمات، 3. ایجاد مراکز پژوهشی و ارتباط با دانشگاه ها و مراکز علمی. این مقاله، با توصیف و بررسی کاربرد این ویژگی ها در آموزش فنی و حرفه ای ایران، نشان داده است که توجه به آن ها می تواند به اصلاح نظام آموزش فنی و حرفه ای ایران کمک نماید. البته تحقق این اصلاحات نیازمند ایجاد بسترهایی مانند پژوهشی شدن ساختار دانشگاه ها و تأسیس مراکز پژوهشی در زمینه آموزش های فنی و حرفه ای و همچنین تأسیس و توسعه نهادهای مدنی حرفه ای است تا به کمک آن ها بتوان سازمان های میانی تأسیس نمود که قادر باشد رابطه مستمر بین آموزش و بخش تولید را فراهم سازد. در پایان مقاله نیز پیشنهادهایی برای اصلاح نظام آموزش فنی و حرفه ای ایران ارائه شده است.