اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر کیفیت‌زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی

سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی دارای مشکلات جسمی و روان‌شناختی زیادی هستند و آموزش خودمراقبتی می‌تواند به آنان کمک فراوانی کند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر کیفیت­زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش همه مردان سالمند دیابتی دارای پرونده در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1398 بودند. پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه تعداد 54 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند.گروه آزمایش 6 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش خودمراقبتی مهدی و همکاران را دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها از طریق پرسشنامه کیفیت­زندگی سالمندان لیپاد، مقیاس تجدیدنظرشده رفتارهای خودمراقبتی دیابت توبرت و همکاران و تست قند خون جمع‌آوری و در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پیش‌آزمون گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر کیفیت‌زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0<P)، اما در پس‌آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معنی‌داری داشتند (05/0>P). به عبارت دیگر، آموزش خودمراقبتی باعث افزایش کیفیت­زندگی و رفتارهای خودمراقبتی و کاهش قند خون سالمندان شد (05/0>P). با توجه به نتایج، توصیه می‌شود که متخصصان سلامت و درمانگران از روش آموزش خودمراقبتی در کنار سایر روش‌های آموزشی و درمانی برای ارتقای کیفیت‌زندگی و رفتارهای خودمراقبتی و کاهش قند خون به‌ویژه در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی استفاده کنند.