اثربخشی آموزش مثبت‌نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی زنان سالمند

سالمندان به دلایل مختلف از جمله کاهش عملکردهای جسمی از نظر روان‌شناختی افت می‌کنند، بنابراین لزوم مداخله با هدف بهبود بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی در آنان ضروری است. در نتیجه، این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌ نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خود مدیریتی زنان سالمند انجام شد. پژوهش حاضر نیمه‌ تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه زنان سالمند سرای سالمندی استان تهران در سال 1398 بودند که از میان آنان 60 نفر با روش نمونه‌ گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 75 دقیقه‌ای آموزش مثبت‌ نگری دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیار-مو، خرده‌مقیاس فراهیجان مثبت میتمانسگروبر و همکاران و مقیاس توانایی خودمدیریتی شیورمانز و همکاران بودند. داده‌ها پس از ورود به نرم‌افزار SPSS نسخه 22 با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری تحلیل شدند. یافته‌ ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی تفاوت معنی‌داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مثبت‌ نگری باعث افزایش بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خود مدیریتی در زنان سالمند شد (001/0>P). بر این اساس توصیه می‌گردد که مشاوران و روان‌ شناسان سرای سالمندی برای بهبود بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی در سالمندان از روش آموزش مثبت‌نگری در کنار سایر روش‌ها استفاده نمایند.