رابطه علّی تصمیم‏ گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی

مقدمه و هدف: امروزه، فرسودگی شغلی به یک معضل شایع سازمانی تبدیل شده که تمام شئون زندگی مردم را در برگرفته و موجبات کاهش نیروی کار و ضربه به اقتصاد و تولید کشور را فراهم آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علّی تصمیم‏گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی با نقش واسطه‏ای سکوت سازمانی انجام گرفت.
مواد و روش‏ها: این مطالعه از نوع پژوهش‏های همبستگی مبتنی بر الگویابی معادلات ساختاری بود.جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان مدیریت تعمیر، تکمیل و خدمات فنی چاه‏های نفت شرکت ملی مناطق نفت‏خیزجنوب در سال 1398 بود. کل این جامعه آماری به عنوان نمونه پژوهش به کار گرفته شد(376نفر). شرکت‏کنندگان در پژوهش به پرسشنامه تمرکزگرایی در تصمیم‏گیری (46) سکوت سازمانی (39)،  اوباشگری در محیط کار (48) و فرسودگی شغلی (6) پاسخ دادند. تحلیل داده‏ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری (SEM) انجام گرفت، جهت بررسی معنی‏داری اثرات غیرمستقیم، روش بوت‏استراپ به کار گرفته شد.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی پژوهش از برازش خوبی با داده‏ها برخوردار است. یافته‏ها همچنین حاکی از آن بود که تصمیم‏گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار روابط معنی‌داری با فرسودگی شغلی و سکوت سازمانی داشتند. همچنین، روابط غیرمستقیم تصمیم‏گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی از طریق سکوت سازمانی معنی‌دار بود.
بحث و نتیجه‏گیری: براساس یافته‏های این پژوهش می‏توان نتیجه گرفت که جهت کاهش فرسودگی شغلی، توجه به نقش تصمیم گیری متمرکز، اوباشگری در محیط کار و سکوت سازمانی ضروری است.