مقایسه کارکردهای اجرایی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری و افراد بهنجار

مقدمه: طی دهه‌های اخیر نقصان کارکردهای اجرایی به عنوان یکی از فرضیات سبب شناختی در طیف گسترده‌ای از اختلالات اضطرابی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی افراد مبتلا به اختلال وسواسی- جبری و همتایان بهنجار آن‌ها بود.
روش: در یک مطالعه مقطعی، 46 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- جبری با 46 فرد سالم به روش نمونه گیری در دسترس مورد مقایسه قرار گرفتند. این پژوهش از نوع علّی- مقایسه‌ای بوده و از آزمون‌های رنگ- واژه استروپ، استروپ هیجانی، دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین و عملکرد مداوم برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها آزمون t استودنت به کار برده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در آزمون استروپ، گروه مبتلا به اختلال وسواسی- جبری به طور معناداری واکنش کندتری داشتند. همچنین نتایج نشان داد که دو گروه در زمان واکنش آزمون استروپ هیجانی به لحاظ آماری تفاوت معنادار دارند و نتایج بیانگر بیشتر بودن تعداد پاسخ‌های درست در گروه افراد سالم می‌باشد. در آزمون عملکرد مداوم، خطای ارتکاب در گروه مبتلا به اختلال وسواسی- جبری به طور معناداری بیشتر از گروه مقایسه بود؛ اما دو گروه در زمان واکنش و خطای حذف مشابه بودند. در آزمون دسته بندی کارت‌های ویسکانسین، گروه مقایسه در خطای درجاماندگی و تعداد پاسخ‌های صحیح، عملکرد بهتری داشتند.
نتیجه‌گیری: اختلال وسواسی- جبری، می‌تواند به صورت نوعی کژکاری در کارکردهای اجرایی در نظر گرفته شود. یافته‌های مطالعه حاضر در زمینه نقصان توانایی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری در عملکردهای اجرایی همچون توجه و تصمیم گیری قابل بحث است.