نقش چشم انداز زمان و تجربه درد در احساس تنهایی سالمندان

توجه و تمرکز بر متغیرهای پیش­بین احساس تنهایی درسالمندان مقدمه­ای برای بهبود موفقیت­آمیز احساس تنهایی است. در این راستا هدف این پژوهش، تعیین نقش چشم ­انداز زمان و تجربه درد در پیش ­بینی احساس تنهایی سالمند ان بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه سالمندان بالای 60 سال در شهر کرمانشاه در سال 1397 تشکیل ­دادند. تعداد 200 سالمند عضو کانون بازنشستگان با استفاده از روش نمونه­ گیری در­دسترس به­ عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سیاهه چشم ­انداز زمان زیمباردو و بوید، پرسش‌نامه درد دورکین، ترک، رویکی و هاردینگ و پرسش‌نامه احساس تنهایی راسل، پیپلوا و کورتونا استفاده شد. داده ­ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام ­به­ گام تجزیه و تحلیل قرار شد. یافته‌ها حاکی از آن بود که بین متغیرهای گذشته­ گرای-مثبت، حال­ گرای­-لذت طلب و آینده با احساس تنهایی رابطه­ منفی و معکوس و بین متغیرهای گذشته­ گرا-منفی و حال­گرای-تقدیرنگر با احساس تنهایی رابطه­ مثبت و مستقیم وجود دارد­ (0۱/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون گام­به­گام نشان داد که مؤلفه ­های چشم ­انداز زمان گذشته­گرای­-منفی و حال­گرای­-تقدیرنگر به ترتیب به عنوان قوی­ترین متغیرها برای پیش­بینی احساس تنهایی هستند. همچنین از درد عاطفی می­تواند احساس تنهایی سالمند ان را پیش­بینی نماید. این یافته­ ها مفاهیم مهمی را در عرصه ارائه مراقبت به سالمندان آشکار ساخته و می­تواند با برنامه ­ریزی­ های مدون و اجرایی در کاهش احساس تنهایی و افزایش بهزیستی سالمندان مفید واقع شود.