مقاله علوم تربیتی الگوهای ارتباط بین مراکز آموزشی و محیط کار

از دهه 1970، توجه بسیار زیادی به تلفیق کار و آموزش شده است و الگوهای متعددی مانند کارآموزی، کاروزی، کارگاهی و بازدید از محل کار، سازمان دهی شده اند. هدف همه این الگوها آماده ساختن دانش آموزان، برای دنیای کار است. به وجود آمدن این الگوها در سه دهه اخیر با توسعه مداوم مفهوم ارتباط بین کار و آموزش همراه بوده است. تا پایان قرن بیستم، چهار الگوی مختلف را برای برقراری ارتباط بین صنعت و آموزش می توان تشخیص داد. هر یک از این الگوها در مراحل گوناگونی همراه با تحول و توسعه مفهوم تلفیق کار و آموزش به وجود آمده اند. به عبارت دیگر، توسعه و تحول این مفهوم در چهار مرحله قابل بررسی است. این مقاله، با استفاده از منابع اصلی و به روش مطالعه اسنادی (کتابخانه ای) و تحلیل جنبه های عملی و به کار برده شده، به کشف، توصیف و طبقه بندی الگوهایی پرداخته است که طی سه دهه اخیر برای ایجاد ارتباط بیش تر بین مدرسه و محیط کار به وجود آمده اند. این الگوها با عنوان های «معلم محور» معرفی شده اند. همچنین با توجه به توسعه سریع و همگانی شدن فناوری اطلاعات در آغاز قرن جدید و ظهور پدیده «مدرسه مجازی» و یادگیری الکترونیکی، پیش بینی شده است که رویکرد جدیدی با عنوان «ارتباط الکترونیکی بین کار و آموزش» در حال شکل گیری است. مقاله نتیجه گیری کرده است که به کارگیری هر یک از این الگوها مزایا و معایبی دارد و ممکن است به تنهایی یا ترکیبی از آن ها به کار برده شوند. به هر حال، استفاده از این الگوها فرصت هایی، هم برای صنعت و هم برای مدرسه فراهم می آورد تا بتوانند، رابطه نزدیک تری با یکدیگر برقرار کنند. در پایان به کاربرد، این الگوها در آموزش فنی و حرفه ای ایران پرداخته شده و پیشنهاداتی در این زمینه ارائه گردیده است.