الگوی طراحی ساختار اجتماعات کاری بر مبنای متغیرهای سازمان

اجتماعات کاری، ابزاری برای تبادل تجربه‌های برتر و فرصتی برای افزایش سطح یادگیری فردی و سازمانی هستند. توسعه این ساختارهای اجتماعی، به یک راهبرد اساسی برای بهبود فرآیند نوآوری تبدیل شده است. محققان و فعالان مدیریت دانش اعتقاد دارند، مدیریت کردن اجتماعات کاری، همسو با اهداف سازمان، نتایج بسیار مطلوبی در فرآیند نوآوری سازمان خواهد داشت. بررسی پژوهش‌های قبلی نشان می‌دهد که در توسعه و مدیریت اجتماعات کاری، روابط میان متغیرهای سازمانی و مولفه‌های موثر در طراحی اجتماعات کاری بررسی نشده است. به عبارت دیگر، توسعه اجتماعات کاری مستقل از متغیرهای سازمانی بررسی شده است. از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی روابط میان متغیرهای سازمانی و مولفه‌های طراحی اجتماعات کاری انجام شد. بدین منظور پس از شناسایی 17 متغیر سازمانی و 13 مولفه مؤثر در طراحی اجتماعات کاری، روش دلفی فازی برای تبیین ارتباط میان این متغیرها مورد استفاده قرار گرفت. محدوده مطالعه این پژوهش، یک سازمان صنعتی راهبردی بود. داده‌های پژوهش با نظرخواهی و توزیع پرسش‌نامه میان 11 نفر از خبرگان سازمان مورد مطالعه جمع‌آوری گردید. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد 17 متغیر سازمانی شناسایی شده بر 13 مولفه طراحی اجتماعات کاری اثر گذار هستند. الگوی طراحی شده در این پژوهش، علاوه بر اینکه مبنای مناسبی برای ارزیابی و انتخاب اجتماعات کاری محسوب می‌شود، به روشنی روابط میان متغیرهای سازمانی و اجتماعات کاری را نیر مشخص می‌کند.