بررسي اثربخشي مديريت تعارض كار-خانواده بر رضايت شغلي زنان شاغل دانشگاه اصفهان

در سالهاي اخير پژوهشهای زيادي براي مطالعه تعارض كار-خانواده، خانواده-كار، پيشايندها، پيامدها و تاثير اين تعارضات بر افراد جامعه و سازمانها انجام شده است. اما تعداد كمي از پژوهشها به بررسي تاثير مديريت تعارض كار-خانواده و خانواده-كار بر زندگي شغلي و خانوادگي افراد پرداخته است. لذا اين پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش مديريت تعارض كار-خانواده بر رضايت شغلي زنان شاغل دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. اين پژوهش از نوع نيمهتجربي همراه با گروه آزمايش و كنترل است. نمونه پژوهش شامل 62 نفر از زنان شاغل دانشگاه اصفهان بودند. اين نمونه بهطور تصادفي در گروه آزمايش (31 نفر) و گروه كنترل (31 نفر) تقسيم شد. در ابتداي پژوهش تعارض كار-خانواده، خانواده-كار و ميزان رضايت شغلي در بين دو گروه آزمايش و كنترل مورد سنجش قرار گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامه تعارض كار- خانواده نت ماير، رضايت شغلي اسميت جمعآوري شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماري spss-15 تحليل شد. در گروه آزمايش به مدت 6 جلسه برنامه آموزش مديريت تعارض اجرا گرديد و مجددا ميزان تعارض كار-خانواده، خانواده-كار و ميزان رضايت شغلي در بين دو گروه آزمايش و كنترل مورد سنجش قرار گرفت. نتايج تفاوت معناداري را بين گروه در زمينه تعارض كار- خانواده، خانواده-كار و ميزان رضايت شغلي نشان داد. بنابراين، نتايج نشان داد كه برنامه آموزشي مديريت تعارض در افزايش رضايت شغلي موثر بوده است (01/ 0< P).