رابطه خودکارآمدی و تاب‌آوری با اثربخشی مدیران دوره‌ی متوسطه

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودکارآمدی و تاب­آوری با اثربخشی مدیران دوره­ی متوسطه شهر کرمانشاه انجام گرفت. پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و ازنظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران دوره­ی متوسطه اداره آموزش‌وپرورش شهر کرمانشاه (44 مدیر مرد و 50 مدیر زن) در سال تحصیلی 93-1392 بود که با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نمونه­ای به حجم 76 نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های خودکار­آمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و اثربخشی پارسونز استفاده گردید برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهدمتغیرهای خودکارآمدی و تاب­آوری توان پیش‌بینی متغیر اثربخشی رادارند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و تاب‌آوری با اثربخشی رابطه مثبت وجود دارد؛ اما اثربخشی در بین مدیران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نشد. با توجه به یافته­های پژوهش پیشنهاد می‌شود سازمان آموزش‌وپرورش برای افزایش اثربخشی مدیران به برگزاری برنامه‌های مانند کارگاه‌های آموزشی و استفاده از روانشناسان و مشاوران نسبت به تقویت خودکارآمدی و تاب‌آوری اقدام نمایند.