مقیاس اسمی- مقیاس های اندازه گیری

عبارت اسمی، یعنی نام‌گذاری کردن. در مقیاس اسمی، افراد همانند، از نظر یک صفت ویژه، در یک دسته قرار می‌گیرند. ملاک طبقه‌بندی در این نوع مقیاس، بر ویژگی‌های مشترک افراد یا رویدادها، مبتنی است و به عبارت دیگر، ویژگی‌ها، صرفاً در مقوله‌هایی رده‌بندی می‌شوند؛ بی آن که هیچ رابطه ریاضی بین مقوله‌ها ضرورت داشته باشد.

مقیاس اسمی نوعی مقیاس اندازه گیری است که در تحقیقات و آمار برای دسته بندی یا طبقه بندی اشیا، افراد یا مشاهدات به دسته های متمایز بر اساس ویژگی ها یا ویژگی های خاص استفاده می شود. بر خلاف سایر مقیاس‌ها، مانند مقیاس‌های ترتیبی، فاصله‌ای یا نسبتی، مقوله‌ها در مقیاس اسمی هیچ ترتیب یا رتبه‌بندی ذاتی ندارند و تفاوت‌های بین مقوله‌ها از نظر کمی معنادار نیست.

ویژگی های کلیدی مقیاس اسمی عبارتند از:

دسته ها: داده ها در مقیاس اسمی به دسته ها یا گروه های مجزا تقسیم می شوند. هر دسته یک ویژگی یا ویژگی متمایز را نشان می دهد.

بدون ترتیب: دسته ها هیچ ترتیب یا رتبه بندی ذاتی ندارند. یک دسته “بالاتر” یا “پایین تر” از دسته دیگر نیست. آنها به سادگی متفاوت هستند.

انحصاری متقابل: هر مشاهده فقط به یک دسته تعلق دارد و دسته ها متقابلاً منحصر به فرد هستند. یک مشاهده نمی تواند به طور همزمان به بیش از یک دسته تعلق داشته باشد.

بدون عملیات محاسباتی معنادار: بر خلاف سایر مقیاس‌ها، مانند مقیاس‌های فاصله‌ای یا نسبت، تفاوت‌های بین دسته‌ها در مقیاس اسمی قابل اندازه‌گیری نیست. شما نمی توانید عملیات حسابی معنی دار مانند جمع یا تفریق را روی داده های اسمی انجام دهید.

برچسب ها: دسته ها اغلب با برچسب ها یا نام هایی نشان داده می شوند که ارزش یا اهمیت عددی ندارند.

نمونه هایی از اندازه گیری های مقیاس اسمی عبارتند از:

جنسیت (به عنوان مثال، مرد، زن، غیر باینری)
وضعیت تاهل (مانند مجرد، متاهل، مطلقه، بیوه)
انواع وسایل نقلیه (مانند ماشین، موتور سیکلت، دوچرخه)
رنگ ها (به عنوان مثال قرمز، آبی، سبز)
قومیت ها (به عنوان مثال، قفقازی، آفریقایی آمریکایی، آسیایی)

در تجزیه و تحلیل آماری، داده‌های اسمی معمولاً برای بسامدها و نسبت‌ها استفاده می‌شوند و متغیرهای اسمی اغلب با استفاده از روش‌هایی مانند آزمون‌های مجذور کای یا توزیع‌های فراوانی تجزیه و تحلیل می‌شوند. مقیاس‌های اسمی برای طبقه‌بندی داده‌ها به دسته‌های مجزا مفید هستند، اما اطلاعاتی در مورد ترتیب یا بزرگی تفاوت‌های بین دسته‌ها ارائه نمی‌دهند.

مثال: فرض کنید که محققی مایل است تا تعداد دانش آموزان شاد و غمگین را در یک کلاس بررسی کند. اگر وی پس از مصاحبه با هر کودک و با استفاده از قاعده ای خاص، او را در مقوله شاد و غمگین رده‌بندی کند، در این صورت، محقق از مقیاس اسمی استفاده کرده است. هیچ رابطه ریاضی یی بین شاد و غمگین فرض نمی‌شود و آن ها تنها دو مقوله متفاوتند. هر چند به این مقوله‌ها می‌توان 0 و 1 را نسبت داد، اما این دو عدد، هیچ رابطه‌ای با مقادیر صفت متغیر (شاد و غمگین) ندارند.

مطلب آموزشی بالا مربوط به مقیاس اسمی- مقیاس های اندازه گیری است که در سایت یونی تحلیل آن را در اختیار شما پژوهشگر عزیز قرار داده ایم.

مقیاس اسمی- مقیاس های اندازه گیری