راهکار های مدل سازی ساختاری در pls

راهکار های مدل سازی ساختاری در pls استراتژی ساخت مدل به مجموعه فعالیت هایی اشاره دارد که پژوهشگر برای مقاصد خود به کار می گیرد. در مدل معادلات ساختاری استراتژیهای ساخت مدل بستگی به روابط بین سازه های پژوهش دارد. برخی اوقات این روابط از قبل مشخص شده اند و مبانی نظری تایید کننده روابط به وفور یافت می شود. در این موارد هدف پژوهشگر تایید این روابط در مدل تحقیق خود، که از تحلیل داده های مربوط به جامعه آماری مورد نظر او حاصل می شود،‌ می باشد.

در موارد دیگر روابط موجود بین سازه ها به سختی توسط مبانی نظری پیشین تایید می شوند و هدف محقق در این مواقع کشف روابط موجود است.

در اینجا به سه نوع از استراتژی های مدل معادلات ساختاری اشاره می کنیم:

استراتژی تایید مدل

در این استراتژی محقق یک مدل شامل سازه ها و روابط بین آنها، بر اساس مبانی نظری پژوهش خود تدوین کرده و با استفاده از مدل معادلات ساختاری بررسی می کند که چقدر این مدل با داده های جمع آوری شده ی از نمونه آماری خود متناسب است. بررسی تناسب مدل یکی از کارهای لازم در مدل سازی معادلات ساختاری می باشد.

استراتژی مقایسه مدل

این استراتژی از طریق مقایسه مدل تخمین زده شده با مدل های جانشین دیگر صورت می پذیرد. در مدل معادلات ساختاری همواره مدل های جانشینی وجود دارند که می توانند جای مدل فعلی قرار گیرند و محقق از طریق مقایسه مدل حاضر با مدل های جانشین دیگر به بررسی برازش مدل خود می پردازد. مدل های هم ارز یکی از انواع این مدل ها هستند که محققین به وجود آنها اشاره کرده اند.

در مورد تمامی مدل های مورد استفاده در SEM، یک مدل هم ارز وجود دارد. در این مدل تمامی سازه های موجود در مدل اصلی وجود دارند با این تفاوت که روابط بین سازه ها در مدل های هم ارز متفاوت می باشد و در حقیقت محقق باید با مقایسه مدل تدوین کرده خود با سایر مدل های هم ارز، بهترین مدل از نظر برازش بهتر را انتخاب کند. باید تذکر داد که هرچه مدل پیچیده تر و حاوی سازه های بیشتری باشد، تعداد مدل های هم ارز نیز بیشتر خواهد بود.

استراتژی توسعه مدل

در این استراتژی به دنبال بهبود مدل اصلی تدوین یافته توسط پژوهشگر هستیم. مدلی که ابتدا تدوین می شود ممکن است در قسمت های اندازه گیری و ساختاری اشکالاتی داشته باشد که با اصلاح آنها بتوان برازش مدل را بهبود داد.

نکته ضروری در اینجا توجه به این مطلب است که هیچ گونه تغییر و اصلاحی در مدل تحقیق نباید بدون بررسی و مطالعه دوباره مبانی نظری پژوهش صورت پذیرد. به عبارت دیگر از تغییر و اصلاح در مدل با مبانی نظری و مطالعات پیشین هم خوانی نداشته باشد، محقق باید در استفاده از مدل جدید احتیاط کند.

راه حل های مدل سازی سازه در نرم افزار pls

در نرم‌افزار مدل‌سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM)، مانند SmartPLS، فرآیند مدل‌سازی ساختاری شامل تجزیه و تحلیل روابط بین سازه‌های پنهان و آزمایش فرضیه‌های مربوط به این روابط است.

در اینجا نحوه کار با راه حل های مدل سازی ساختاری در نرم افزار PLS آمده است:

ارزیابی مدل اندازه گیری:
قبل از فرو رفتن در مدل سازی سازه، مطمئن شوید که مدل اندازه گیری را به درستی ارزیابی کرده اید. تأیید کنید که بارهای عاملی (بازتابی) یا وزن ها (تشکیل دهنده) معنی دار هستند و نشان دهنده روابط معتبر بین سازه های پنهان و شاخص های مشاهده شده است.

مشخصات مدل مسیر:
روابط نظری (مسیرها) بین سازه های نهفته خود را بر اساس فرضیه های تحقیق خود تعریف کنید.
جهت تأثیر (مثبت یا منفی) را برای هر مسیر در مدل خود مشخص کنید.

اجرای تحلیل:
مسیرها و جهت های مشخص شده را در نرم افزار PLS وارد کنید.
الگوریتم PLS را برای تخمین پارامترهای مدل ساختاری اجرا کنید.

تخمین پارامترها و اهمیت:
خروجی را برای یافتن تخمین پارامترها (ضرایب مسیر) برای هر رابطه در مدل خود بررسی کنید.
مقادیر p مربوط به هر ضریب مسیر را بررسی کنید تا اهمیت آماری آنها مشخص شود.

تناسب و ارزیابی مدل:
خوب بودن برازش مدل خود را با استفاده از معیارهای مختلف، مانند مقادیر R-squared برای سازه های درون زا و مقدار Q-squared برای ارتباط پیش بینی، ارزیابی کنید.
برای بدست آوردن فواصل اطمینان برای تخمین پارامترهای خود و ارزیابی پایداری نتایج خود، از نمونه‌گیری مجدد bootstrapping استفاده کنید.

آزمایش فرضیه:
ارزیابی کنید که آیا مسیرهایی که فرض کردید توسط داده ها پشتیبانی می شوند یا خیر. ضرایب مسیر قابل توجه و ثابت شواهدی را برای فرضیه های شما فراهم می کند.

تحلیل میانجیگری و اعتدال:
در صورت لزوم، می‌توانید میانجی‌گری (اثرات غیرمستقیم) و تعدیل (اثرات متقابل) را در مدل ساختاری خود بررسی کنید.
ارزیابی کنید که آیا اثرات غیرمستقیم قابل توجه هستند و آیا اعتدال بر روابط بین سازه ها تأثیر می گذارد یا خیر.

اصلاح و بهبود مدل:
اگر نتایج شما با انتظارات یا چارچوب نظری شما همسو نیست، مدل خود را اصلاح کنید. این ممکن است شامل اضافه کردن یا حذف مسیرها یا تعریف مجدد روابط باشد.

گزارش و تفسیر:
در گزارش تحقیق خود، نتایج مدلسازی ساختاری خود را ارائه دهید. در مورد اهمیت ضرایب مسیر، واریانس توضیح داده شده در سازه های درون زا، و پیامدهای عملی یافته های خود بحث کنید.

به یاد داشته باشید که مدل سازی ساختاری در PLS-SEM با هدف ارائه بینشی در مورد روابط بین سازه های پنهان است و اهمیت این روابط به شما کمک می کند تا فرضیه های تحقیق خود را آزمایش کنید. تفسیر دقیق و اعتبارسنجی نتایج برای نتیجه گیری دقیق از تجزیه و تحلیل شما بسیار مهم است.

راهکار های مدل سازی ساختاری در pls