آزمون های فرافکن _ آزمون اندریافت

  آزمون اندریافت

آزمون اندریافت

آزمون T.A.T

Thematic Apperception Test

 اندریافت، عبارت است از نوعی آمادگی برای ادراک وقایع به گونه‌ای خاص بر اساس تجارب قبلی.[1] 

  آزمون T.A.T در سال 1935 توسط کریستینا مرگان(Christina Morgan) و هنری موری(Henry Murray) روان‌پزشکان آمریکایی تهیه شده است. مواد این آزمون شامل 30 تصویر است که به گروه‌های ده‌تایی تقسیم می‌شوند. معنا و مفهوم این تصاویر مبهم بوده، با شرایطی به آزمایش شونده معرفی می‌شوند و از او می‌خواهند تا داستانی درباره هر یک از آن‌ها بیان کند. بعضی از کارت‌ها به کودکان، برخی به زنان و پاره‌ای دیگر به مردان اختصاص دارد.

  آزمون اندریافت موضوع، بر این فرضیه مبتنی است که آزمودنی خود را با قهرمان اصلی داستانی که می‌سازد همانند می‌کند.[2]

«تست فرافکنی» می‌تواند به ارزیابی‌های روان‌شناختی و تکنیک‌های مختلفی اشاره داشته باشد که برای کشف افکار، احساسات یا انگیزه‌های ناخودآگاه افراد استفاده می‌شود. این آزمون‌ها بر اساس مفهوم فرافکنی روان‌شناختی است که در آن افراد افکار، احساسات یا ویژگی‌های خود را اغلب بدون اینکه از آن آگاه باشند به دیگران نسبت می‌دهند.

در اینجا چند تست معروف پیش بینی وجود دارد:

تست لکه جوهر رورشاخ: این تست شامل نشان دادن یک سری لکه جوهر به افراد و پرسیدن آنچه در تصاویر می بینند، می شود. ایده این است که پاسخ های آنها جنبه هایی از افکار، احساسات و ویژگی های شخصیتی ناخودآگاه آنها را آشکار می کند. روانشناسان محتوای پاسخ‌های خود، بخش‌هایی از لکه‌های جوهری را که روی آن تمرکز کرده‌اند و واکنش‌های احساسی آن‌ها را برای به دست آوردن بینش تجزیه و تحلیل می‌کنند.

تست تشخیص موضوعی (TAT): در این آزمون به شرکت کنندگان مجموعه ای از تصاویر مبهم نشان داده می شود و از آنها خواسته می شود تا داستان یا روایت هایی در مورد آنچه در تصاویر اتفاق می افتد ایجاد کنند. اعتقاد بر این است که روایت هایی که آنها ارائه می دهند افکار، خواسته ها، درگیری ها و انگیزه های ناخودآگاه آنها را منعکس می کند.

تست های تکمیل جملات: به شرکت کنندگان جملات ناقص داده می شود و از آنها خواسته می شود آنها را کامل کنند. اعتقاد بر این است که محتوای تکمیل‌های آن‌ها افکار، احساسات و نگرش‌هایی را آشکار می‌کند که ممکن است از آگاهی آگاهانه آنها پنهان باشد.

تست تداعی کلمات: یک سری کلمات به شرکت کنندگان ارائه می شود و از آنها خواسته می شود با اولین کلمه ای که به ذهنشان می رسد پاسخ دهند. ایده این است که پاسخ‌های خود به خودی آن‌ها می‌تواند بینش‌هایی را در مورد تداعی‌های ناخودآگاه و الگوهای فکری آنها فراهم کند.

تست Draw-A-Person: اغلب برای کودکان استفاده می شود، این آزمون شامل درخواست از شرکت کنندگان برای ترسیم یک فرد است. روانشناسان سپس نقاشی ها را تجزیه و تحلیل می کنند تا بینشی در مورد وضعیت عاطفی کودک، ادراک از خود و مسائل روانشناختی احتمالی به دست آورند.

توجه به این نکته مهم است که تست های فرافکنی بحث برانگیز هستند و در زمینه روانشناسی پذیرفته نشده اند. تفسیر پاسخ ها می تواند ذهنی باشد و برای توضیح های مختلف باز باشد. علاوه بر این، تفاوت‌های فرهنگی و فردی می‌توانند بر پاسخ‌ها تأثیر بگذارند و به طور بالقوه منجر به تفسیر نادرست شوند.

قبل از استفاده یا تفسیر آزمون های فرافکنی، داشتن آموزش مناسب در روانشناسی و در نظر گرفتن آنها به عنوان بخشی از یک فرآیند ارزیابی جامع، که ممکن است شامل سایر آزمون های استاندارد، مصاحبه و مشاهدات نیز باشد، ضروری است.

 

روش اجرا و تفسیر آزمون

  در اجرای آزمون، به آزمودنی می‌گویند «من چند تصویر به شما نشان می‌دهم. می‌خواهم درباره هر تصویر داستانی برایم بگویی. به من بگو چه رویدادهایی این داستان را به وجود آورده، هم اکنون چه چیزی در داستان اتفاق افتاده است، قهرمانان داستان چه فکر می‌کنند و چه احساسی دارند و سرانجام داستان چه خواهد شد؟». نیز به آزمودنی گفته می‌شود که برای گفتن داستان هر کارت تقریبا 5 دقیقه فرصت دارد. در طرح اولیه آزمون، 20 کارت در دو جلسه یک ساعتی(در هر جلسه 10 کارت) اجرا می‌شد. اما در عمل، معمولا در مورد هر آزمودنی 10 تا 12 کارت اجرا می‌شود.

  آزمایش‌کننده باید تمام گفته‌های آزمودنی را کلمه به کلمه یادداشت کند. آزمایش‌کننده لازم است زمان واکنش آزمودنی(فاصله زمانی بین ارایه کارت به آزمودنی و نخستین پاسخ وی) را نیز اندازه‌گیری و ثبت کند. از روی زمان واکنش می‌توان مشخص کرد که آزمودنی در کدام یک از کارت‌ها مشکل داشته است. چون هر کارت برای فراخوانی موضوع‌ها، نیازها و تعارض‌های خاص خود طراحی شده است. زمان واکنش طولانی و غیرعادی ممکن است بیان‌گر مساله خاصی باشد. آزمایش‌کننده ماهر، از داستان‌ها، نیازها، هیجان‌ها، احساسات، عقده‌ها، تعارض‌ها و فشارهای بیرونی آزمودنی که او را آزار می­دهند، اطلاعاتی به دست می‌آورد.

  در مورد آزمون T.A.T نظام‌های نمره‌گذاری و تفاسیر گوناگونی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به دو گروه تفسیر کمی و کیفی طبقه‌بندی کرد. تفسیر کمی آزمون، کمتر مورد پذیرش عام قرار گرفته است. به سبب پیچیدگی و وقت‌گیر بودن روش‌های کمی تفسیر آزمون، اغلب روان‌شناسانی که T.A.T را به کار می‌برند روش تفسیر کیفی را ترجیح می‌دهند. تقریبا در همه روش‌های تفسیر آزمون، قهرمانان، نیازها، فشارهای محیطی، موضوع‌ها و نتایج مورد توجه قرار می‌گیرند.

  قهرمان، چهره‌ای در داستان است که ظاهرا آزمودنی با وی همانندسازی می‌کند. چهره‌ای که به گوینده داستان شباهت بیشتری دارد، به عنوان قهرمان در نظر گرفته می‌شود. انگیزه‌ها و نیازهای قهرمان اهمیت خاصی دارند. در بیشتر روش‌های تفسیر از جمله در تفسیر ارایه شده توسط موری، شدت، تداوم و فراوانی هر یک از نیازها به عنوان شاخص‌هایی برای اهمیت داشتن و مربوط بودن نیازها در نظر گرفته می‌شوند. اصطلاح “فشار خارجی” در تفسیر T.A.T، به نیروهای محیطی که در ارضای نیازها مشکل ایجاد می‌کنند یا ارضای نیازها را تسهیل می‌کنند گفته می‌شود. برای تعیین اهمیت نسبی این نیروها باید به عواملی مانند فراوانی، شدت و تداوم توجه شود. به نظر بعضی از متخصصان، قسمتی از پاسخ‌ها یا نشانه‌ها در آزمون T.A.T نشان‌گر برخی اختلال‌های روانی است. به عنوان مثال؛ کندی یا درنگ طولانی در پاسخ دادن به تصاویر ممکن است نشانه افسردگی باشد.

  این‌که آزمودنی‌های مختلف به یک تصویر پاسخ‌های متفاوت می‌دهند نشانه ارزش بالقوه آزمون T.A.T برای شناخت خصایص شخصیتی است.[3] 

آزمون اندریافت موضوع کودکان Apperception Test Children’s

آزمون C.A.T همانند آزمون T.A.T بر اساس نظریه شخصیتی هنری موری ساخته شده است. تدوین آزمون C.A.T توسط بلاک(Leopold Bellak) انجام شد. در این آزمون به جای تصاویر انسان از تصویرهای حیوانات استفاده شده است. زیرا به نظر بلاک، کودکان با حیوانات بهتر می‌توانند همانندسازی کنند. آزمون C.A.T شامل 10 کارت است که روی هر کارت تصویرهایی از حیوانات دیده می‌شود. کارت، یکی پس از دیگری به کودک ارایه شده و از او خواسته می‌شود که برای هر تصویر داستانی بسازد. او باید آن‌چه را که هم اکنون در صحنه داستان می‌گذرد توضیح داده و بگوید که قبل از آن‌چه که اکنون در جریان است چه چیزی اتفاق افتاده است و پایان یا نتیجه داستان چه خواهد شد.[4]

اعتبار و روایی

  یک مشکل در تعیین اعتبار، به تنوع گسترده بین داستان‌های مختلف مربوط است. اگر ارزشیابان بخواهند همسانی درونی T.A.T را تعیین کنند با این مشکل روبه‌رو می‌شوند که کارت‌های مختلف با یکدیگر قابل مقایسه نیستند.

  بازنگری‌های انجام شده درباره روایی T.A.T تغییرپذیری زیادی را نشان داده است. طرفداران آزمون در این مورد اصطلاح‌هایی مانند ارتباط‌های “چشم‌گیر” و “قوی” را به کار می‌برند. در حالی که منتقدان گفته‌اند “تقریبا فاقد روایی” است. بخشی از علت این امر ممکن است به تفسیرهای متفاوت داده‌ها مربوط باشد. یکی از عواملی که ممکن است به توجیه تفاوت‌های موجود بین نتایج این مطالعه‌ها کمک کند این است که معلوم شده است T.A.T نسبت به اثرهای ناشی از دستور عمل اجرا حساس است. بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که بخشی از تفاوت‌های گسترده موجود بین یافته‌های مطالعات مختلف احتمالا از تفاوت‌های جزیی بین دستور عمل‌ها ناشی شده است.

  یکی از مشکلات عمده برای تعیین روایی ملاکی، مشخص کردن ملاک‌های خارجی مورد توافق است. مساله مهم در تفسیر مطالعات روایی ملاکی درباره T.A.T، فهمیدن معنای ضمنی سطوح مختلف تفسیر است. آزمون‌های فرافکنی مانند T.A.T در درجه نخست، زندگی درونی و نمادگری خصوصی شخص(زندگی تخیلی درونی) را مورد سنجش قرار می‌دهند. به همین خاطر، T.A.T انگیزه‌ها و موضوعات زمینه‌سازی را اندازه‌گیری کرده است که از نظر زیستی و ناهشیارانه به شخص مرتبط است و بر رفتارهای دراز مدت تاثیر می‌گذارند.[5] 

مزایای آزمون اندریافت موضوع

1-   از دیدگاه نظری، این آزمون دستیابی به ساخت‌های پنهان و عمیق‌تر شخصیت فرد را امکان‌پذیر می‌سازد.

2-   این آزمون بر ماهیت کلی شخص متمرکز است تا به اندازه‌گیری عینی صفت‌ها یا نگرش‌های خاص.

3-   مزیت دیگر T.A.T سهولت ایجاد ارتباط با آزمودنی است.

4-   این آزمون در اصل از محیطی علمی – انسانی برخواسته است. در صف هیچ یک از مکاتب فکری خاص قرار ندارد، بنابراین می‌توان بر اساس نظریه‌های مختلف آن را مورد تفسیر قرار داد.

5-   T.A.T ممکن است مانع مقاومت هشیارانه آزمودنی شود و در نتیجه، مطالبی را بیان کند که ممکن است به روش مستقیم آن‌ها را آشکار نسازد.

محدودیت‌های آزمون اندریافت موضوع 

1-   معمولا تعیین همسانی درونی و اعتبار بازآزمایی آن همواره با مشکل روبه‌رو بوده است.

2-   عموما فاقد داده‌های هنجاری مناسب است که در نتیجه متخصصان بالینی اغلب برای تفسیر پاسخ‌ها ناگزیر به تجارب بالینی تکیه دارند.

3-   اگرچه آزمون T.A.T بالقوه یک آزمون چندبعدی است، اما خودبسنده نیست و برخی از مولفان تاکید کرده‌اند که T.A.T فقط در صورتی بهترین نتایج را به دست می‌دهد که همراه با یک مجموعه آزمون و یا به عنوان نوعی از مصاحبه ساخت‌دار به کار بسته شود.

4-   این آزمون نیاز به آموزش گسترده و زیاد برای یادگیری کامل فنون مربوط به آن دارد و از نظر زمان لازم برای اجرا و نمره‌گذاری مقرون به صرفه نیست.

5-   آخرین مشکلی که درباره T.A.T صادق است، ذهنی بودن نمره‌گذاری و روش‌های تفسیر آن است.[6]

نویسنده :  آرزو قاسم دماوندی

1-       ریتال‌ال، اتکینسون و همکاران؛ زمینه روان‌شناسی، حسن رفیعی و همکاران، تهران، ارجمند، 1383، چاپ چهارم، جلد دوم، ص 89.

2-       گنجی، حمزه؛ آزمون‌های روانی، مشهد، دانشگاه امام رضا، 1375، چاپ ششم، ص 278.

            3-       شریفی، حسن پاشا؛ اصول روان‌سنجی و روان‌آزمایی، تهران، رشد، 1384، چاپ دهم، ص 386 الی 389.

           4-       شریفی، حسن پاشا؛ نظریه و کاربرد آزمون‌های هوش و شخصیت، تهران، سخن، 1382، چاپ سوم، ص 334 و 335.

5-       گری گراث و مارنات؛ راهنمای سنجش روانی، حسن پاشا شریفی و محمدرضا نیکخو، تهران، سخن، 1384، چاپ اول، ص 875 الی 880.

            6-       همان، ص 881 الی 884

مقالعه ای که در بالا آن را مطالعه فرمودید مربوط به بحث  آزمون اندریافت  است ،که تیم تحلیلی یونی تحلیل آن را برای شما عزیزان و پژوهشگران گرد آوری کرده است.

 

روش تحقیق در علوم رفتاری

www.cmu.edu